Ecovia - proloog en wederom Ricky

We zijn begonnen aan het Ecovia - fietspad. Bij Cabo de Sao Vincente staat kilometerpaal 0. Het loopt helemaal langs de zuidkust van Portugal en in totaal is het 214 km. Stel je zou 50 km per dag fietsen dan heb je aan ruim een halve week voldoende om de Guadiana, de grensrivier met Spanje, te bereiken. Maar zo simpel is het niet. Uit allerlei informatie die er vooraf te vinden is over het pad blijkt dat het fietspad nog steeds niet helemaal voltooid is. Dat de bewegwijzering te wensen over laat. Dat sommige delen nog steeds over de drukke N125 gaan en dat over de moeilijkheidsgraad van de trajecten heel weinig bekend is. En na 37 km moeten we helaas concluderen dat al die beweringen waarschijnlijk waar zijn. Het is onze bedoeling om het hele traject rustig aan te doen. We liggen voor op ons schema en dus kunnen we het ons veroorloven om uitgebreid te genieten van de zuidkust. En meer tijd in te ruimen voor het lezen van een boek.

Overigens zijn we vandaan heel laat vertrokken vanaf de camping. Het was zeker 14.00 uur. Eerst nog, op uitnodiging, uitgebreid koffie gedronken met gepensioneerde Nederlanders. Altijd gezellig. Geen geprut bij de eigen tent, maar lekker comfortabel in een stoel van een Douwe Egberts genieten. Ook nog ervaringen uitgewisseld met een Franse fietser die o.a. in Zuid-Spanje een overtocht naar Marokko heeft ingepland.
Daarna in Sagres het surfstrand bezocht en vanaf het terras, pal aan zee, de verrichtingen gade geslagen van de jongelui. We kennen ze allemaal wel. Bruinverbrande, atletisch gebouwde, goed geklede jongeren. Met dure zonnebril. In dit geval Duitsers, maar ook een enkele Nederlander of Portugees. Maakt niet uit. Een Nederlandse jongen had ons nog uitgelegd dat dit surfstrand eenvoudiger was dan die aan de westelijke Atlantische kust. Daarom was hij hier. Hij was nog niet zo heel goed. Onze conclusie is dat behoudens 1 uitzondering niemand kan surfen. Het zijn dobberaars. Met veel pijn en moeite peddelen ze een stuk de zee op en dan laten ze zich op een golf meevoeren. Sommige krijgen het nog voor elkaar om op die plank te klimmen, maar kukelen daar ook meteen weer van af. Wat is hiervan de lol. De lol is volgens ons dan ook niet het surfen, maar het apres-surfen.

Om 15.00 uur springen we weer op de fiets. Om toch nog maar een stukje Ecovia te doen. Al heel snel zijn we het pad kwijt. Moeten nog even wennen aan de verschillende manieren van aanduidingen. Ecovia-logoteken, blauwe pijlen op borden en op de weg, gele paaltjes en soms helemaal niks. Op intuïtie komen we er gelukkig vrij snel uit. Het deel dat we tot nu toe hebben gefietst gaat allemaal over kleine weggetjes. Meest verhard, maar ook over onverharde zeer steile korte klimmetjes. En ook steil weer naar beneden. Er is verder geen verkeer op die stukken, dus er is geen direct gevaar. De omgeving is prachtig. Als we in Salema, een dorpje dat idyllisch tussen de rotsformaties ligt, aankomen, besluiten we dat het genoeg is geweest voor vandaag. Goed betaalbaar hotel en s'avonds live Sporting Portugal tegen Lazio. En ........ 2-1 voor de Portugezen. Met 1 goal van ....... Ricky.